พระเอกเว่ยเซ่า ☺️ โตมากับความแค้น ที่พ่อของตัวเองกับพี่ชาย โดนปู่นางเอกหลอก จนต้องตายในสนามรบ ตัวเว่ยเซ่าเองก็บาดเจ็บหนัก เจอมาขนาดนี้ไม่เกลียดครอบครัวนางเอกก็บ้าแล้ว ไม่แปลกที่ตอนแรกจะรังเกียจนางเอกสุด ๆ แต่ก็ไม่เคยทำร้ายร่างกายนางเอกนะ
เห็นน้ำตาเสี่ยวเฉียวแล้ว ...ท่านโหวเริ่มใจอ่อนแล้วใช่ไหมเจ้าคะ
ชอบในความเตรียมตัวอย่างดีของนางเอกในการรับมือกับพระเอก และความมักน้อยต่างๆ นาๆ ในการใช้ชีวิต
ไยเขาต้องโมโหเป็นฟืนเป็นไฟ และหาเรื่องกลั่นแกล้งนางไม่ให้เป็นสุขด้วย!
อ่านสนุกที่สุดก็เล่มสี่เลย เพราะมีเรื่องการศึกที่พระเอกกำลังรวบรวมแผ่นดิน มีการออกอุบาย มีอะไรต่างต่างนานาให้อ่าน ความสัมพันธ์พระนางเริ่มมีจุดขยับ แม้ไม่ได้ซาบซึ้งกินใจเท่าที่ควร แต่จุดเปลี่ยนก็ทำได้ดี เล่มสี่นี้จึงอ่านได้เร็วขึ้นเยอะ
ส่วนนางเอก คือ ชอบมาก ฉลาด แต่ไม่ถึงขั้น แมรี่ซู ที่แบบเว่อร์วังอะไร ซึ่งนางเอก วางตัวได้ดีมาก กำลังพอเหมาะ ภายหลังก็ช่วยรักษาปมให้พระเอกไปด้วย
แต่เหตุใดเมื่อวันเวลาผ่านพ้นไป ท่าทีโอนอ่อนผ่อนตามของนางกลับไปขัดลูกกะตาท่านโหวเสียได้
.. มือเสียความบริสุทธิ์ก่อนเป็นอันดับแรกเลย คนภายนอกนึกว่าเจอศึกหนักกันสินะ ขำมากๆๆๆ ช่วงที่กลับมาสกุลเว่ยที่อวี๋หยางก็เจอญาติผู้พี่ของเว่ยเซ่านามเว่ยหยาง เป็นลูกอาหญิงชาติกำเนิดลึกลับ ก็มาแอบชอบเสี่ยวเฉียวตั้งแต่แรกเห็น เสี่ยวเฉียวก็รู้สึกว่าไม่ชอบหน้าคนผู้นี้ เรื่องนี้ยังมีเรื่องต่อไปอีก เพราะความแอบชอบของเว่ยหยางนี่แหละ
: "A retreat on the battlefield orchestrated by Xiaoqiao's grandfather fourteen years back resulted from the deaths of Wei household elders, igniting a bitter clan feud.
แล้วจะเข้าใจว่าทำไม ปรปักษ์ถึงยอมจำนน
อ่านจบแล้วก็ยังชอบมากกกกกก เหมือนเดิม
แม้แต่ยามที่เขาเอ่ยปากว่าจะรับอนุตามบัญชาท่านแม่ site เพียงแค่นางเห็นดีเห็นงามกับเขาเท่านั้น
แต่เหตุใดเมื่อวันเวลาผ่านพ้นไป ท่าทีโอนอ่อนผ่อนตามของนางกลับไปขัดลูกกะตาท่านโหวเสียได้
แต่นางเอกคือคนที่เคยมีชีวิตใน ปจบ. มาแล้ว เต็มไปด้วยความคิดมีเหตุผล มีความสามารถ นอกจากเหตุการณ์ท่านย่าก็ยังมีปัญหาอื่นอีกมากมายที่นางเอกใช้ไหวพริบความฉลาดแก้ไข ทำให้ชนะใจพระเอกทีละน้อย จนเว่ยเซ่ารักนางเอกไปจริง ๆ แบบไม่รู้ตัว